A tribute to innocent people who lost their lives in Hiroshima on August 6, 1945 at 8:15 am and the great poet Nazim Hikmet

who wrote this poem for the children to whom never saw.

Kapıları çalan benim 
kapıları birer birer. 
Gözünüze görünemem 
göze görünmez ölüler.

Hiroşima’da öleli 
oluyor bir on yıl kadar. 
Yedi yaşında bir kızım, 
büyümez ölü çocuklar.

Saçlarım tutuştu önce, 
gözlerim yandı kavruldu. 
Bir avuç kül oluverdim, 
külüm havaya savruldu.

Benim sizden kendim için 
hiçbir şey istediğim yok. 
Şeker bile yiyemez ki 
kâat gibi yanan çocuk.

Çalıyorum kapınızı, 
teyze, amca, bir imza ver. 
Çocuklar öldürülmesin 
Şeker de yiyebilsinler.

I come and stand at every door
But no one hears my silent tread 
I knock and yet remain unseen 
For I am dead, for I am dead.

I’m only seven although I died 
In Hiroshima long ago 
I’m seven now as I was then
When children die they do not grow.

My hair was scorched by swirling flame
My eyes grew dim, my eyes grew blind
Death came and turned my bones to dust
And that was scattered by the wind.

I need no fruit, I need no rice I
need no sweet, nor even bread
I ask for nothing for myself
For I am dead, for I am dead.

All that I ask is that for peace
You fight today, you fight today 
So that the children of this world
May live and grow and laugh and play.

あけてちょうだい　たたくのはあたし
あっちの戸　こっちの戸　あたしはたたくの
こわがらないで　見えないあたしを
だれにも見えない死んだ女の子を

あたしは死んだの　あのヒロシマで
あのヒロシマで　夏の朝に
あのときも七つ　いまでも七つ
死んだ子はけっして大きくならないの

炎がのんだの　あたしの髪の毛を
あたしの両手を　あたしのひとみを
あたしのからだはひとつかみの灰
冷たい風にさらわれていった灰

あなたにお願い　だけどあたしは
パンもお米もなにもいらないの
あまいあめ玉もしゃぶれないの
紙きれみたいにもえたあたしは

戸をたたくのはあたしあたし
平和な世界に　どうかしてちょうだい
炎が子どもを焼かないように
あまいあめ玉がしゃぶれるように
炎が子どもを焼かないように
あまいあめ玉がしゃぶれるように

Turkiye için lutfen linki klikleyin.